'Gevangen in bedrijfsbubbel'

De mobiele telefoon met de vele apps neemt een groot deel van die tijd in beslag. Bij het zo lang mogelijk aan het scherm gekluisterd houden van mensen wordt ingespeeld op het dopaminesysteem in de hersenen. Dat wekt een gevoel van plezier en beloning op en het gebeurt vaak onbewust.

Het is mijzelf ook regelmatig overkomen. Je opent een socialemedia-app en begint te scrollen door korte video's. Voor je het weet, is een uur verstreken. De video's worden steeds meer afgestemd op jouw behoefte, omdat er wordt gesignaleerd bij welke onderwerpen je langer blijft kijken. Dat geeft vaker een goed gevoel, waardoor je in een soort vicieuze cirkel geraakt. Je komt in een soort bubbel terecht waarin alleen onderwerpen aan bod komen die jou interesseren en passen bij jouw visie. Je wordt als het ware blind voor andere interesses en visies.

Op het varkensbedrijf zitten we ook vaak in een soort bubbel en ligt bedrijfsblindheid op de loer. We hebben vaste structuren en werkroutines die we in de loop der jaren hebben ontwikkeld, op maat gemaakt voor het bedrijf. Routines rondom werpen, het overlegbeleid, het speenproces, de gezondheidscontroles en behandelingen uitvoeren gebeuren vaak zonder nadenken. Zolang alles naar wens loopt, hebben we geen reden om ons af te vragen hoe, wat en waarom we bepaalde werkzaamheden zo uitvoeren.

Ik merk dat veranderen van routines in de praktijk vaak lastig is, zelfs wanneer er problemen ontstaan. Aan de werkroutines kan het toch niet liggen? We hebben het altijd zo gedaan, dus dat kan toch niet de oorzaak zijn?

Toch is het goed om een aantal keer per jaar, zowel in aan- als afwezigheid van problemen, eens kritisch naar onze werkroutines te kijken. Het kan zeker helpen om hierbij diverse adviseurs te betrekken, die bij het bedrijf zijn betrokken. Maar onderschat ook de input van leken niet. Zij hebben vaak een frisse blik en kunnen vragen stellen om de logica van onze werkroutines te herzien.

De laatste tijd word ik ook vaak bewust gemaakt van mijn eigen routines. Jonge kinderen zijn meester in waarom-vragen stellen. De leergierigheid van mijn 5-jarige zoon laat me weer nadenken over hoe je rekensommen uitlegt en hoe je losse letters uitspreekt. Ineens word je bewust gemaakt van hoe onbewust je in het dagelijkse leven bezig bent.

Of het nu gaat om schermtijd of bedrijfsroutines, het is belangrijk om bewust te blijven van onze gewoontes en open te staan voor verbetering. Samen kunnen we leren en groeien, zowel op het werk als thuis.

Twan van Berlo
Varkensarts bij Zoetis

MM-40402